Historia: Siatkarze z brązem Pucharu Polski

Zgodnie z obietnicą kontynuujemy teksty związane z urodzinami Narwi – tym razem przybliżymy jeden z największych sukcesów w historii sportów drużynowych w naszym klubie (i w mieście). W sezonie 1977/78 Narew zajęła trzecie miejsce w siatkarskim Pucharze Polski.

Dzięki temu sukcesowi do dzisiaj nazwa naszego klubu figuruje w zestawieniach dotyczących tych rozgrywek, np. na Wikipedii. Rozgrywki grano wówczas nietypowo, dlatego ten sam sezon pucharowy można traktować jako sezon 1977/78 i 1978/79. Otóż sezony ligowe zaczynały się w październiku, a kończyły w marcu. Potem następowała przerwa i od sierpnia do października rozgrywano mecze Pucharu Polski. Tuż po ich starcie zaczynał się nowy sezon. Mecze brązowej edycji grano od sierpnia do października 1978 roku.

W rundzie eliminacyjnej, siatkarze Narwi, prowadzeni przez grającego trenera Andrzeja Dudźca trafili na Włókniarza Białystok. Ostrołęczanie zwyciężyli gładko 3-0 w obydwu meczach (26-27.08.1978). Następnie trafili do grupy B półfinałów, której mecze odbywały się w Ostrołęce.

Niebiesko-Czerwoni nie byli ich faworytami, ta rola przypadła Legii Warszawa. Jej dwóch asów, Wojciech Drzyzga i Włodzimierz Stefański, wypadło jednak ze składu. Pojechali bowiem z reprezentacją Polski na Mistrzostwa Świata do Włoch. W grupie oprócz Legii znajdowała się z ekstraklasy także Stal Mielec. Zaplecze najwyższej ligi reprezentowała Narew, Lechia Tomaszów (wkrótce również klub Ekstraklasy), Karpaty Krosno i AZS AWF Warszawa.

W dniach 20-24 września 1978 roku Narew pokonała większość wymienionych drużyn, notując kolejno zwycięstwa z Karpatami Krosno 3-1, Legią Warszawa 3-1, Stalą Mielec 3-1, a następnie porażkę z Lechią Tomaszów 2-3 i znów zwycięstwo, z AWF-em 3-2. To oznaczało awans do finału, do którego oprócz Narwi awansowali zwycięzcy grup: Stoczniowiec Gdańsk, Górnik Siemianowice i Beskid Andrychów.

Tabela końcowa półfinałów:

Spośród wymienionych drużyn zdecydowanym faworytem była ekipa Stoczniowca Gdańsk, zespołu z ekstraklasy. O drugie miejsce miały walczyć Narew i Górnik Siemianowice, które grały w II lidze, natomiast udział trzecioligowego Beskidu Andrychów opisywany był jako kwiatek u kożucha.

Finał zorganizowany został w Ostrołęce, na hali Narwi, przy obecnej ul. Partyzantów. Gospodarze zagrali w decydującym turnieju bardzo osłabieni, gdyż z naszego składu wypadli z powodu kontuzji czołowi zawodnicy, Waldemar Wołosz i Zbigniew Latoszek. Obydwu nie trzeba przypominać starszemu pokoleniu, młodszym zaś wspomnieć warto, że Wołosz zaliczył około 850 meczów dla Niebiesko-Czerwonych, był mistrzem Polski z Legią Warszawa i niekwestionowaną sportową gwiazdą Ostrołęki. Latoszek zaś zaliczył z Narwią III sezony w II lidze, poza nią grając m.in w Wałbrzychu i Grudziądzu.

Zmagania finałowe trwały od piątku do niedzieli 6-8 października 1978 roku. Narew zaczęła od wliczonej w plan porażki 1-3 ze Stoczniowcem. Potem nastąpiły jednak niespodziewane rozstrzygnięcia. O ile na początku z uśmiechem można było przyjąć zwycięstwo Beskidu Andrychów z Górnikiem Siemianowice (3-2), to kiedy Beskid pokonał Stoczniowca (3-0), było już wiadomo, że to z tym klubem zawalczymy o Puchar Polski! I tak Narew pokonała Górnika 3-1, a Stoczniowiec zwyciężył z siemianowiczanami 3-2. Ostatnim meczem turnieju było spotkanie Beskid – Narew.

W przypadku zwycięstwa Narwi 3-0, Niebiesko-Czerwoni mieliby 2 punkty oraz sety 7-4 (+3), Stoczniowiec finiszowałby z dwoma punktami i setami 6-6, a Beskid również dwoma punktami i setami 6-5 (+1). To ciśnienie było chyba zbyt duże, gdyż to przyjezdni wygrali 3-0. Oznaczało to, że teoretyczny outsider sprawił psikusa i tryumfował w Pucharze Polski. Jako, że sytuacja nie stawiała klubów z Ekstraklasy w dobrym świetle, relacje z turnieju finałowego ograniczono w prasie do minimum (przykładowy wycinek obok)…

Po okazały puchar za trzecie miejsce sięgnęła drużyna w składzie: Adam Koronkiewicz, Krzysztof Szczeciński, Krzysztof Newelski, Andrzej Dudziec, Zygmunt Dudziec, Jerzy Miliński, Mirosław Rochaczewski, Ireneusz Przychodzeń. W kadrze zespołu znajdowali się także kontuzjowani Zbigniew Latoszek i Waldemar Wołosz.

Na koniec pozostaje jeszcze zagadka, gdzie znajduje się obecnie ów puchar? Otóż, jak wieść niesie, stoi w domu jednego z byłych urzędników miejskich. Może warto, by wrócił do Narwi…?

Tomasz Mrozek